மற்றுமொரு கடைசிக்கவிதை

காதல் தொலைத்த காலம் ஒன்றில் 

காற்றில் கலந்து அலைந்து திரிந்த போது 

உருவம் தொலைத்த கவிதையொன்றை

நிலைவை தொலைத்த கரிய நிறமுள்ள
இரவொன்றில் சந்தித்தேன்


எனைக்கண்டதும்
சிலுவை கண்ட வாதை போல
வழி மாறி திரும்பியது 

சரியாக நினைவிலில்லையெனினும் 

உள்ளுள் உறைந்து போன 

உருவமில்லா உறவைப் பற்றிய 

வார்த்தைத் தொகுப்பு போல 

தோன்றி மறைய 

பின்தொடர்ந்து நடக்கத் துவங்கினேன் 

மேகங்களில் தடம் பதித்து 

பதறியோடிச் சென்று 

மரணத்தின் தூரத்திலிருந்த அக்கவிதையை 

பாதையில்லா பாதையினூடே

தடம் பதித்த பக்கங்களெல்லாம் 

சின்னா பின்னமாய் சிதறிக்கிடந்தன 

நினைவுத்துண்டுகள் வார்த்தைகளாய் 

ஓடிச்சென்று எட்டிப்பிடித்தேன் 

மீதமிருந்த வார்த்தைகளை 

சிதறவிடாமல் 

ஏறக்குறைய உருக்குலைந்த 

வார்த்தைகளை உருவம் காண,  

சிதறிக் கிடந்த வார்த்தைகளையும் 

பத்திரமாய் எடுத்து பதறாமல் 

தொடுக்கத் துவங்கினேன்

ஒற்றைத்துளியில் 

உருவாகும் உயிர் போல 

உருவம் பெற்று நின்றது 

அக்கவிதை 

அது 

கடைசியாய் ஒரு கவிதை 

எழுதுகையில் 

கவிதையினி எழுதுவதில்லையென 

முடிவெடுத்த அக்கணத்தில் 

உருவான மற்றொரு 

கடைசிக் கவிதை...

கடைசிக்கவிதைகள் தொடரலாம்..