நண்பர்களும் நினைவுகளும்...

வேண்டா வெறுப்பாக
நுழைந்த கல்லூரியின்
முதல் நாள்..

(முதல் நாளே
நேரம் தவறி சென்றதாய்
ஞாபகம்..)

உள் நுழைந்தால்
அறியாத முகங்கள் அத்தனையும்
புன்னகையோடு..

இருக்கை தேடியபோது
இல்லவசமாய் கிடைத்தது
கடைசி பெஞ்ச்..

அறிமுகப்படுத்திக் கொண்டோம்
அன்பாய் கை குலுக்கினோம்..

இடைவெளிகள் இருந்ததில்லை
இருக்கைகளிலும் - எங்கள்
இதயங்களிலும்...

பகிர்ந்து கொண்டோம்
பல வீட்டு சுவைகளை
ஒற்றை இலையில்...

சின்ன சின்ன
சண்டைகள் - சில
நொடிகளில் சாமதானம்..

சிறுக சிறுக
சிகரத்தை எட்டிய
எங்கள் நட்புடன் கூடவே வந்த

மூன்றாம் மாடி முதல்
வகுப்பறை..

காலேஜ் கேண்டீன்
கடைசி டேபிள்..

பஸ் ஸ்டாப்
டீக்கடை பெஞ்ச்...

தினம் காலை மாலை
ஆட்டம் பாட்டத்துடன் கொண்டு
சேர்க்கும் நகரப் பேருந்து..

கல்லூரி நாளில்
கடைசியாய் பார்த்த
ஆட்டோகிராப் படம்...

எங்கள் சேட்டைகளையும்
சில்மிசங்களையும்
பொறுத்துக்கொண்டு வாழ்க்கையின்
வெற்றிப்படியில் கை பிடித்து ஏற்றி விட்ட
குருக்கள்..

என

இனி என் வாழ்வில் கிடைக்காத
நொடிகள்,
நிமிடங்கள்,
நாள்கள்
ஆண்டுகள்..

என் கல்லூரி வாழ்க்கைக்கும்,
நான் எழுதிக்கொண்டிருக்கும்
இந்த வார்த்தைகளுக்கும்
முற்றுப்புள்ளி வைத்து விடலாம்...

ஆனால்

என் நினைவுகளுக்கும்...

வாழ்கையின் தேவைகளுக்காக
இவ்வையகத்தின் நான்கு புறமும்
சிதறி கிடந்தும்
வார விடுமுறை நாளில்

"என்னடா மச்சான் எப்படியிருக்க"

என்று கேட்கும் அந்த உயர்ந்த நட்புகளுக்கும்...

இனிய நண்பர்கள் தின நாள் வாழ்த்துக்கள்...

என்ன இவன் கூட படிச்ச பசங்களுக்கு மட்டும் தான் வாழ்த்து சொல்றான்.. அப்போ நாங்கெல்லாம் யாரு உனக்கு நண்பர்கள் இல்லையான்னு நீங்க நினைக்கிறது எனக்கு கேக்குது... எப்படிங்க நான் உங்களை மறப்பேன்...

புரியாத நட்புக்கு அருகில் இருந்தாலும் பயனில்லை
புரிந்த நட்புக்கு பிரிவு ஒரு தூரமில்லை .. (இது வாடகை சரக்கு)

மெதுவாய் புலரும்
பனிக்கால பொழுது போல
நமக்கிடையே விரிந்தது
நட்பு..


குளிர் துடைக்கும் சூரியனின்
கதிர் போல நீளட்டும் - நம்
நட்பின் எல்லைகள்..

என் இனிய பதிவுலக நண்பர்களுக்கு நண்பர்கள் தின வாழ்த்துக்களோடு..
வெறும்பய
நட்பின் நினைவாக இந்த ரோசாப் பூ..

யாரும் சண்ட போடாம, கையில முள்ளு குத்தாம எடுத்துக்குங்க...