தோழியின் கிறுக்கல்கள் 2 - எங்கே கற்றாயடா...

இந்த நாள் இத்தனை
அழகாய் மலரும் என்று
நானறியவில்லை...

அடிவானின்
விடிவெள்ளியை கூட
வெற்றுப் பார்வையால்
துழாவிக் கொண்டிருந்தேன்...

தேர்வு தந்த
நட்ச்சத்திரங்களுக்கு கூட
என்னை உயிர்பிக்கும்
திராணியில்லை...

முந்தைய நாளின்
பாரங்கள் நெஞ்சை அழுத்த
இதயம்
விம்மிக் கொண்டிருந்தது...

தாங்கவொண்ண
ஒரு கணத்தில்
நான் உன்னை அழைத்தேன்...

அப்பொழுது கூட இந்த நாள்
இத்தனை அழகாய் விடியுமென
நினைக்கவில்லை...

அலைபேசி
உன் பெயர் சுமந்து
அதிர ஆரம்பிக்க... என் இதயமும்..

ஹய்யய்யோ இதென்ன..

ஒட்டுமொத்த இனிமையும்
என் செவிப் பறைகளை
அடைந்து விட்டதா...

வார்த்தைகளெல்லாம்
தொண்டை குழிக்குள்
சிக்கிக் கொண்டனவா..

நீயோ சர்வ சாதாரணமாய்
கூல் என்கிறாய் ..
நான் இங்கே உறைந்து போனது
தெரியாமல்..

சிரிக்கிறாய்...
நான் இங்கே சிதறியதும்,
சிதறுவதும் தெரியாமல்..

வானவில்லும்,
வண்ணத்துப்பூச்சிகளும்,
வண்ணப்பூக்களும் மீட்டாத
என் வசந்தத்தை மீட்டி
சிரிக்கின்றன உன் வார்த்தைகள்..

குரலிலே
கரைத்து உயிர்பிக்கும் இந்த
வித்தையை
எங்கே கற்றாயடா ..