ஒற்றைச் சருகு...

அனுபவம் இப்போதெல்லாம்
எனக்கு துணையாய்
யாருமில்லா தனிமையும்
என்னறை கும்மிருட்டும்...

விவரமறியா விடலை பருவத்தில்

என்னையணைத்த தனிமையை விட...

இன்று

அவன்..

அவள்..

அது.. போன்ற மாயைகளாலும், மயக்கத்தாலும்

நான் பெற்ற ஏக்கம், ஏமாற்றம், கோவம், அவமானம்

ஆகியவற்றால் கூனிக் குறுகிப்போன என்னை வாரியணைத்த தனிமையை எனக்கு பிடித்திருந்தது...

அகராதி இல்லாத ஆறுதல்..
பேசப்படாத மொழி..
இசைக்கப்படாத இசை...
உருவமில்லாத உறவு...
தனிமையின் உன்னதம் உணர்கிறேன்...

தனிமைப் பொழுதுகளில் மட்டுமே

நான் நானாக இருக்கிறேன்..

அங்கே நான் இழப்பதற்கு ஒன்றுமில்லை..
என் கவலைகளுக்கும் கவலையில்லை..
பாசத்திற்கும் இடமில்லை..
பழகுவதற்கும் எவருமில்லை...

இந்த இருள் பூத்த தனிமையெனும் நந்தவனத்தில்

என்னை சுற்றியும், எனக்கு துணையாகவும் நான் மட்டுமே....

தேட நினைப்பதும் நான் தொலைத்த

என்னை மட்டுமே..

தேடிக்கொண்டிருக்கிறேன்
கிடைத்துவிடும் என்ற
நம்பிக்கையில்..