“வெறும்பய”லாகிய நான்...

அன்பானவர்களுக்கு வணக்கம்,

எனது உண்மையான பெயர் “ஜெயந்த்”, பதிவுலகில் “வெறும்பய” என்ற பெயரில் அறியப்படுகிறேன். நான் பிறந்து வளர்ந்தது கன்யாகுமரி மாவட்டத்திலுள்ள மார்த்தாண்டம் எனும் ஊர். குமரியை பற்றி சொல்ல வேண்டியதில்லை. தமிழர்கள் யாராவது முக்கடல் சங்கமிக்கும் குமரியை பற்றி தெரியாமல் இருந்தால் ஆச்சர்யம். மார்த்தாண்டம் தேனுக்கு (Honey) பிரபலமான ஊர். பூமித்தாய் பச்சை பட்டாடை உடுத்தியது போன்றே எப்பொதும் காட்சியளிக்கும் ஊர், தாகம் தீர்க்க இனி எப்போதும் வற்றாத தாமிரபரணி தவழ்ந்து செல்லும் பொன்னான பூமி அது. அடிக்கடி நினைப்பதுண்டு ஏண்டா ஊரை விட்டு வந்தோம் என்று. சிறுபிராயத்தில் ஊரை விட்டு எங்கும் செல்வதில்லை என்று முடிவு செய்திருந்தேன், ஆனால் வாழ்க்கை ஓட்டத்தில் எல்லாம் மாறிப்போய் இன்று எங்கெங்கோ சுற்றிக்கொண்டிருக்கிறேன்.

படிப்புக்கும் எனக்குமான தூரம் கொஞ்சம் அதிகமாகவே இருந்தது. ஆசைப்பட்டது ஒன்று நடந்தது ஒன்று என்பது போல Agriculture சம்மந்தமாக படிக்க ஆசைப்பட்டு குடும்ப சூழ்நிலை காரணமாக, எனக்கு கொஞமும் விருப்பமில்லாமல் வீட்டார் வற்ப்புறுத்தலுக்காக படித்த Diploma in Mechanical & விரும்பி படித்து பின்னர் விருப்பமில்லாமல் போன Diploma in Catering என நாகர்கோவில் மற்றும் சென்னையிலுமாய் படிப்பு, படித்துக்கொண்டிருக்கும் போதே இளவயது திமிறும், அடங்கிப்போகா குணமும் இருந்ததால் வேலைக்கு போகிறேன் என்று ஆறு மாத காலத்தில் 30 க்கும் மேற்ப்பட்ட இடங்களில் வேலை பார்த்த அனுபவம், இவறில் பல இடங்களில் அரை நாளுக்கு மேல் தாக்கு பிடித்ததிலை, பாதி நாள் வேலையும் மீதி நாள் நன்பர்களுடன் கூத்தும் கும்மாளமாய் கனவு வாழ்க்கையை நனவாக்கி வாழ்ந்து கொண்டிருக்கையில் இப்படியே சுற்றிக்கொண்டிருந்தால் உருப்பட மாட்டாய் என்று அண்ண்ன் தயவால் படிப்பு முடியும் முன்னரே வேலைக்காக சிங்கை பயணம். ஒரு வருடம் கழித்து ஒரு விடுமுறையில் வந்து தேர்வெழுதி பாதியில் நின்ற படிப்பையும் முடிதேன். இப்போது சிங்கையில் தான் அதே திமிறுடன், கொஞம் அடக்கமாக கப்பல் கட்டுமானத்துறையில் இரும்புகளோடு மல்லுக்கட்டிக் கொண்டிருக்கிறேன். இதுவரை சொல்லிக்கொள்ளும் படி பெரிதாக ஒன்றும் சாதித்து விடவில்லை.

வாசிப்பனுபவம் மிகவும் குறைவு. இந்நாள் வரை என்னை மிகவும் கவர்ந்தவை வரலாற்று நூல்கள் தான். பள்ளிக்காலங்களில் பெரும்பாலும் தூக்கம் தொலைத்தது மோகினிகளும், வாதைகளும், பேய்களும், நம்பூதிரிகளும், தம்புராட்டிகளும், அந்தர்ஜனங்களும், பகவதிகளும், கிருஷ்ணன்களும் சகஜமாய் சுற்றித்திருந்த மலையாள நாவல்கள் தான். அவற்றை ஆரம்பத்தில் தாத்தாவின் உதவியால் படித்துக் கொண்டிருந்தேன், அவரின் மறைவுக்கு பின் மொழி பெயர்ப்பு புத்தகங்களை நாடினேன். பேர்டன் போஸ், எற்றுமானூர் சிவகுமார், கொட்டயம் புஸ்பநாத் போன்ற மலையாள எழுத்தாளர்களின் நாவல்கள் என்னை மிகவும் கவர்ந்திருந்தாலும் நான் அதிகமாக படித்தது கோட்டயம் புஸ்பநாத் அவர்களின் நாவல்களே, முன்பு இவரின் நாவல்கள் கேரளாவின் புகழ் பெற வார பத்திரிக்கையான "மலையாள மனோரமா" வில் தொடராக வந்துள்ளன. கோட்டயம் புஸ்பநாத் அவர்களின் நாவல்களை தமிழில் "சிவன்" என்பவர் மொழி பெயர்த்திருப்பார். (இப்போது இது போன்ற மலையாள நாவல்களை இணயத்தில் தேடிக்கொன்டிருக்கிறேன். (தமிழில் தான்) இது பற்றிய தகவல்கள் எவருக்கேனும் தெரிந்தால் தெரிவியுங்கள்).

அரும்பு மீசை முளைத்த பருவத்தில் கண்களும் கவனமும் தேடிச் சென்றது கவிதை புத்தகங்களை, அவை எம்மாதிரி கவிதை புத்தகங்கள் என்று நான் சொல்லி தான் உங்களுக்கு தெரிய வேண்டுமென்றில்லை. அப்போதிலிருந்து காதலித்துக் கொண்டிருக்கிறேன் காதல் கவிதைகளை. இந்நாளில் கூட நூலகம் சென்றால் என்னையறியாமல் நான் தேடுவது கவிதை புத்தகங்களை தான். கல்லூரிக்காலங்களில் எனக்கு நூலகம் தான் விடுமுறைத்தோழன், பெரும்பாலான சனி மற்றும் ஞாயிறுக்கிழமைகளின் பகல் பொழுதுகள் கழிந்தது நூலகத்தில் தான்.அப்போதெல்லாம் நெடுங்கவிதைகள் என்றால் நெடுந்தூரம் ஓடிவிடுவென். சிறிய கவிதைகளும், ஹைக்கூ"களும் தான் அதிகமாய் அகப்படும். கவிதைகளின் மீதுள்ள காதல் கலையாமலே மாமன்னர்களின் வாழ்க்கை வரலாறுகளை தேட ஆரம்பித்தேன். ஊரில் இருந்த நூலகத்தில் புத்தகங்கள் சொல்லிக்கொள்ளும் படியாக இருக்காது. அதுமட்டுமல்லாமல் அக்காலத்தில் எனக்கு தமிழ் எழுத்தாளர்கள் பற்றியும் எந்த அபிப்பிராயமும் இருந்ததில்லை. புத்தகங்கள் பற்றி சுட்டி காட்டுவதற்க்கும் எவருமில்லை.

கல்லூரி வேசம் கலைத்து வாழ்க்கை பாதையை தேட ஆரம்பித்தவுடன் புத்தகத் தேடல்களும், வாசிப்புகளும் ஒவ்வொன்ற்றாய் ஒதுங்க ஆரம்பித்தன. ஆனால் கவிதைகள் மட்டும் ஒதுங்கி விடாமல் என் உள்ளுக்குள் ஒரு ஓரமாய் ஒட்டிக்கொன்டது. சில காலங்கள் புத்தகங்களுடன் எந்த தொடர்புமில்லாமல் இருந்தது. இப்பொது பதிவுலகத்தால மீண்டும் புத்தகங்கள் மீதான காதல் தொற்றிக்கொன்டது. நீண்ட காலமாக படிக்க வேண்டும் என்று ஆசைப்பட்டு முடியாமல் போன பல புத்தகங்கள் இன்று பதிவுலகத்தால் கிடைத்திருக்கிறது. தமிழுக்கும் தமிழர்களுக்கும் பெருமை சேர்க்கும் சரித்திர நாவல்களான "பொன்னியின் செல்வன்", பார்த்திபன் கனவு", "ராஜதிலகம்" இன்னும் பல நூல்களை பற்றி முன்பே கேட்டறிந்திருக்கிறேன், ஆனால் எவ்வளவு முயன்றும் படிக்க இயலாமல் போனது. இன்று இணையத்தின் மற்றும் நண்பர்களின் உதவியால் அத்தனையும் சாத்தியமாயிற்று. இது போன்ற சரித்திர நாவல்களை படிப்பதன் மூலம் பல தமிழ் மன்னர்களின் வாழ்க்கை வரலாற்றையும் தெரிந்த கொள்ள முடிகிறது, அது மட்டுமல்லாமல் மேலும் பல நல்ல நூல்களை பதிவுலகத்தின் வாயிலாக அடையாளம் காண முடிகிறது. பல பதிவர்கள் மற்றும் எழுத்தாளர்களின் ஆரோக்கியமான விமர்சனங்கள் புத்தகங்களை தேடிச்செல்ல தூண்டுகின்றன.

எழுத்தனுபவம் என்று சொல்லிக்கொள்ள இன்று வரை எதுவுமில்லை, சாதரணமாக பள்ளிக்கலூரிகளில் நடந்த போட்டிகளில் கூட கலந்து கொண்டதில்லை, ஒரு முறை ஆனந்த விகடன் நடத்திய மாணவர் பத்திரிக்கையாளர் திட்டத்தில் கலந்து தேர்வாகியத்தை தவிர வேறொன்றும் இன்று வரை சாதித்ததில்லை, ஆனால் அந்த நல்ல வாய்ப்பும் கல்லூரியில் நடந்த ஒரு சிறிய பிரச்சனையால் கை நழுவிப்போய் விட்டது, இப்போது இங்கே வலைத்தளத்தில் ஏதாவது கிறுக்குவதோடு சரி, வேறொன்றும் என்னைப்பற்றி சொல்லிக் கொள்வதற்கில்லை.

ஏய்... ஏய்.. யாருப்பா அங்கே கொலைவெறியோட பாக்குறது, கையில எதுக்கு கல்லெல்லாம் எடுத்து வச்சிருக்கீங்க.. ஓவரா மொக்க போடாம நிறுத்துடான்னு மரியாதையா சொன்னா நிறுத்திட்டு அடுத்த பதிவு எழுதுறதுக்கு ஏதாவது வழிய பார்ப்பேன், அதில்லாம சின்ன புள்ளத்தனமா கையில கல்லெல்லாம் எடுத்துகிட்டு.. சரி சரி கோவப்படாதீங்க சொல்ல வந்த விசயத்த சொல்லிடுறேன், அதாங்க இன்னையிலிருந்து ஒரு வாரம் தமிழ் மணம் நட்சத்திர பதிவரா என்னை தேர்வு பண்ணியிருக்காங்க அதுக்காக தான் இந்த அறிமுகமெல்லாம், இப்போ நான் கிளம்பலாமில்லையா..

ஓகே மக்கள்ஸ் நாளைக்கு பார்க்கலாம்..