ஜோதி - I X

 கதையின் முந்தைய பாகங்கள்..

"ஜோதி" முதல் பாகம்                   ஜோதி" இரண்டாம் பாகம்           

"ஜோதி" மூன்றாம் பாகம்                ஜோதி" நான்காம் பாகம் 

"ஜோதி" ஐந்தாம் பாகம்                  "ஜோதி" ஆறாம் பாகம் 

"ஜோதி" ஏழாம் பாகம்               "ஜோதி" எட்டாம் பாகம்   

 

 

நிறைய நடந்துவிட்டது. எதையும் என்னால் உடனே ஜீரணிக்கக் கூட முடியவில்லை. ஷீலா எனக்கு ரொம்ப நெருக்கமான தோழியாக இல்லாமல் இருந்தபோதும், அவள் இறந்து போனது எனக்கு மிகவும் கஷ்டமாக இருந்தது. அவள் வாழ்க்கை ரகசியங்கள் நிறைந்ததாகவே எனக்கு இருந்தது. ஆனால் அவள் தைரியமாக இந்த உலகில் வாழ்ந்தாள். தன் இறப்பு கூட மற்றவர்களுக்கு பிரச்சினை தரக் கூடாது என்பதாலோ அவள் உடலைக் கூட உடல்தானம் செய்திருந்தாள்.

அவள் மகனுக்கு கார்டியனாக என்னை சொல்லி எழுதியிருக்கிறாள் சாகும் முன்...அவள் கொடுத்த பெரிய பொறுப்பாக அவள் மகன் ஜெகன் இப்போது என்னிடம்! கோகுலை சந்தித்து விவரங்கள் சொன்ன போது பயங்கரமாக திட்டீனான். பிரச்சினைகளை ஏன் இழுத்து விட்டுக் கொள்கிறாய் என்றான். கோயம்புத்தூருக்கு என்னை வரச் சொன்னான். நான் அவனிடம் ஜெகன் இருப்பதால் வரமுடியாது சென்னை செல்கிறேன் என்றேன். பாஸ் திட்டினால் நான் பார்த்துக் கொள்கிறேன் என்று சொல்லி விட்டு கிளம்பினேன்.

------------------------------------------

அந்த இரவு நேரத்தில் பேருந்து அமைதியாக சென்று கொண்டிருந்தது, ஆனால் என் மனம் அமைதியாக இல்லை. அடுத்து என்ன செய்வது? ஜெகனை ஒரு நல்ல ஆர்ஃபனேஜில் சேர்க்க வேண்டும். ஜோதி எங்கே என கடைசி வரை தெரியவில்லை. சென்னையில் என்ன ஆகப் போகிறதோ?! 

திடீரென யாரோ விசும்பும் சத்தம் கேட்டது. பஸ்ஸில் எல்லோரும் தூங்கிக் கொண்டிருந்தார்கள். உன்னிப்பாக கவனித்த போது முன் சீட்டிலிருந்து சத்தம் வந்தது. ஒரு பெரியவர் உட்கார்ந்திருந்தார். நன்றாக கவனித்தபோதுதான் தெரிந்தது.... அது ஸ்வப்னாவின் அப்பா.

 ------------------------------------

		ஃபிளாஷ்பேக் - 5
		“ஆகாஷ் இங்க வாடா இங்க வா...வா...” பயங்கரமாக கத்தினான் கணேஷ். “கணேஷ் அமைதியா இருடா...” “இல்ல நான் என் தம்பியை பார்க்கணும் விடு என்னை விடு...” “நர்ஸ் அந்த இன்ஜெக்சனை எடுங்க” “ஆ..நான் என் தம்பியை...” தூங்கிப் போனான் கணேஷ். ”முரளி இன்னும் எவ்வளவு நாள் கணேஷ் இப்படியே இருப்பான்” “தெரியலை குமார் நாங்களும் எவ்வளவோ சிகிச்சை தரோம். பார்ப்போம். ஆனா கணேஷ் இந்த நிலைமைக்கு காரணமான அந்த மாலாவையும் அவங்க அண்ணனையும் சும்மா விடக் கூடாது.” “அந்த மாலாதான் கல்யாணம் பண்ணிகிட்டு சிங்கப்பூர் போய்ட்டாளே இப்ப என்ன பண்ணுறது?”

------------------------------------

“ஸ்வப்னா சின்னப் பொண்ணா இருந்தப்பவே அவ அம்மா போய்ட்டா. நான் வேற கல்யாணம் பண்ணிக்கல. தனியா ஸ்வபானவை வளர்த்தேன். வேலை விஷயமா அடிக்கடி வெளியூர் போக வேண்டியிருக்கும். இதனால் ஸ்வப்னா கூட அதிக நேரம் இருந்ததில்ல. சின்ன வயசில் இதுக்காக அழுவா. ஆனா வளர வளர அவ எம் மேல ஒரு வித வெறுப்பை வளர்த்துகிட்டா தம்பி. நான் பாசமில்லாதவன். அவமேல பாசமில்லன்னு நினைக்கிறா.....”

ஸ்வப்னாவின் அப்பா சொன்னதை கேட்டு எனக்கு பரிதாபமாக இருந்தது. அவர் என்னிடம் அவர் கவலையை பகிர்ந்து கொண்டார் நான் யாரிடம் சொல்வது...? அவருக்கு என்னால் முடிந்தவரை ஆறுதல் சொன்னேன். ஸ்வப்னா புரிஞ்சுக்குவா என்றேன். அவளின் காதல் கடிதம் நினைவுக்கு வந்தது. “சார் உங்க பிரிவை அவ மறக்கனும்னா அவளுக்கு கல்யாணம் பண்ணி வச்சிடுங்களேன்” என் யோசனை அவருக்கு பிடித்திருந்தது. ஏற்கனவே அதற்கான ஏற்பாடுகள் செய்ய ஆரம்பித்துள்ளதாகவும் சீக்கிரம் அது நடக்கும் என்றார். எனக்கு தொல்லை விட்டா சரி!

------------------------------------

ஒரு செய்தி

-----------------------------------------------

பஸ் இடையில் நின்றது. சாப்பிட சிலர் இறங்கினார். ஜெகனை அழைத்துச் சென்று அவனுக்கு ரொட்டியும் பாலும் சாப்பிடக் கொடுத்தேன். பஸ்ஸில் உட்கார்ந்த பின் ஜன்னல் வழியாக கவனித்த போது ஒரு ஜோடி சுற்றும் முற்றும் பார்த்துக் கொண்டு பயந்து பயந்து பஸ்ஸுக்குள் ஏறுவதை கவனித்தேன். அவர்கள் பஸ்ஸில் ஏறி பின் இருக்கை பக்கமாகச் சென்றார்கள். வெளிச்சத்தில் நன்றாக கவனித்தபோதுதான் தெரிந்தது...அது கார்த்திக் - அபிநயா!...

தொடரும்...