ஜோதி - IV

"ஜோதி" கதையின்  முந்தைய பாகங்களை படிக்காதவர்களுக்கு.. 

"ஜோதி" முதல் பாகம்

"ஜோதி" இரண்டாம் பாகம்

"ஜோதி" மூன்றாம் பாகம் 

”அருண்.......என்னடா மாப்பிள சொல்ற....... எந்த ஜோதி...?” என் வாயிலிருந்து சொற்கள் வர மறுத்தன. அவளாக இருக்கக் கூடாதென்று நானறியாமல் வேண்டிக்கொண்டிருன்தது என் மனம்..

“ஜெயந்த்........... நீ காதலிச்சியே  அவளேதான். ” சிறிது நேரம் மௌனத்திற்கு  வாய்ப்பு கொடுத்துவிட்டு  விட்டு தொடர்ந்தான் அருண்.

“ஜோதிக்கும் மகேஷுக்கும் கல்யாணம் ஆகி 4 வருசம் ஆச்சாம். ஆனா குழந்தையில்லை. நான் இங்க வந்து ஒரு வருசம் முன்னாடிதான். ஜோதிகிட்ட அதிகமா பேசினதில்ல. எப்பவும் அவங்க வீட்டில் சண்டை சத்தம் தான் கேட்கும். முன்னாடி மகேஷ் அம்மாவும் ஜோதி கூட சண்டை போட்டுட்டு இருப்பாங்க அவங்களும் இப்ப இல்ல.”

என்னால் பேச முடியவில்லை. என் அனுமதியின்றி கண்ணீர் கரை கடந்துவிடுமோ என்று பயமாயிருந்தது.  எவ்வளவு பெரிய அதிர்ச்சி. பல வருடங்களாய் அவள் நினைவுகளை சுவராக்கி கட்டி வைத்திருந்த என் காதல் கோட்டை கண் முன்னே இடிந்து விழுந்து கொண்டிருந்தது.

"ஜெயந்த் நிஜமாகவே I Like U much more than Anything.... "  என்று சொன்ன அவளா என்னை ஏமாற்றினாள்?

”உன் ஆசைப்படி வாழ்க்கை முழுவதும் உனக்கு துணையாகவோ இல்லை ஒரு நல்ல தோழியாகவோ கண்டிப்பா வருவேன்.”

அவள் சொன்ன வார்த்தைகள் நினைவுக்கு வந்தது. ம்ஹும்........... வாழ்க்கைத் துணையாக நீ வருவாய் என நான் காத்திருந்தேன். நீ எனக்கு தோழனாய் மட்டும்  போதுமென ஒதுக்கி விட்டாயோ!

“அருண் இப்ப ஜோதி எங்கே? நான் அவளை பார்க்கணும்”

“சாரி ஜெயந்த் ஜோதி இப்ப இல்ல.... ஓடிப் போய்ட்டா!”

*************************************************

ஒரு கடிதம்:

*************************************************

வீடு மாற்றி விட்டேன். வீடு வசதியாகத்தான் இருந்தது. ஆனால் ஜோதி பற்றிய நினைப்புகள் மட்டும்என்னை  விட்டு அகலவில்லை.. எனக்கு ஜோதி எங்கே சென்றாள்,  ஏன் சென்றாள் என்ற விவரம் அறிய வேண்டும். அருணுக்கு முழுதாக எதுவும் தெரியவில்லை. சண்டை என்று மட்டும்தான் தெரிந்திருந்தது, மகேஷிடம் எப்படியாவது பேச வேண்டும் என சந்தர்ப்பத்திற்காக காத்திருந்தேன்.

அலுவலகத்தில் என் பதில் வேண்டி தினம் தினம் பார்வைகளாலேயே கேள்விகள் கேட்டு கொண்டிருந்தாள் ஸ்வப்னா. அவளிடம் எப்படி சொல்வது. நான் இப்போது யாரையும் காதலிக்கும் மனநிலையில் இல்லை என்று!

அலுவலகம் விட்டு வந்து கொண்டிருந்த போது ஒரு ஆக்சிடெண்டை பார்த்தேன். அருகில் சென்று பார்த்தபோது தெரிந்தது... அது மகேஷ். பெரிதாக அடியில்லை. அவரிடம் என்னை அறிமுகப்படுத்திக் கொண்டு, அவரை மருத்துவமனைக்கு அழைத்து சென்று கூடவே இருந்து வீட்டுக்கு அழைத்து சென்றேன்.

வீட்டில் விட்ட பிறகு நன்றி சொன்னார். “பரவாயில்லை சார் நான் இங்கே கீழேதான் இருக்கேன். உதவினா கூப்பிடுங்க”

“ம். தெரியும். அருண் சொன்னார் நீங்க, ஜோதி, அருண்லாம் காலேஜ்மெட்டாமே”

நான் அமைதியாக தலையாட்டினேன்.

“சார் தப்பா நினைக்கலன்னா ஒன்னு கேக்கலாமா”

“....”

“ஜோதி இப்ப எங்கே சார்?”

“ஜோதி........... தெரியலை எங்கே போனான்னே தெரியலை.”

அழுதார் மகேஷ். அவரை தேற்றினேன். யாரிடமாவது தன் சோகத்தை சொல்ல வேண்டுமென்று நினைத்திருந்தார் போல. பேச ஆரம்பித்தார்.

“ஜோதிக்கும் எனக்கும் 4 வருசம் முன்னே கல்யானம் ஆச்சு. ஆனா குழந்தையே இல்லை. டாக்டர்கிட்ட போனப்ப எந்த குறையும் இல்லைன்னுதான் சொன்னாங்க. நாங்க வெய்ட் பண்ணோம். ஆனா என் அம்மா தினம் தினம் அதை சாக்கா வச்சு ஜோதியை திட்டிகிட்டு இருப்பாங்க. குழந்தையை தத்து எடுக்கலாம்னு ஜோதி சொன்னா. அதில் எங்கம்மாவுக்கு விருப்பமில்ல. எனக்கும்தான்... குழந்தை காரணமா சண்டை எப்பவும் நடக்கும். எங்கம்மாவும் 7-8 மாசம் முன்னாடி தவறிட்டாங்க. அதுக்கப்புறம் குழந்தை விசயமா நானும் எதுவும் பேசனதில்ல. ஆனா.... பிரச்சினை வேற ரூபத்தில வந்தது............”

சுவாரசியமாக மகேஷ் சொல்வதை கேட்டுக் கொண்டிருந்தேன். அப்போது என் செல்போன் ஒலித்தது.

கோகுல்.... இவன் எதுக்கு இந்த நேரத்தில்...

“ஹலோ”

“ஜெயந்த் நான் கோகுல். நீ உடனே கிளம்பி நான் சொல்ற அட்ரஸுக்கு வா.”

“இந்த நேரத்திலா....?”

“ஆமா. விசயம் ரொம்ப ரொம்ப அர்ஜண்ட். உடனே வா.”

*************************************************

ஒரு துண்டு பிரசுரம்:

 

*************************************************

மகேஷ் சொல்ல வந்ததை முழுமையாக கேட்க முடியாத தவிப்பும் எரிச்சலோடும் இரவு 10 மணிக்கு கோகுல் சொன்ன அட்ரசுக்கு வந்தேன்.

ஆனால் அந்த வீட்டிற்குள் நுழைந்த போது... சோபாவில் கவலையோடு என் எம்டி தீனதயாள் உட்கார்ந்திருந்தார். கோகுல் அவர் அருகில் நின்றிருந்தான். அது எம்டி வீடு என புரிந்திருந்தது.

கோகுல் என்னருகில் வந்தான்.. “ஜெயந்த். நாம உடனடியா திருச்சிக்கு கிளம்புறோம்.”

“திருச்சிக்கா...? இப்பவா. ஏன்? ”

“எம்டி பொண்ணு அபிநயாவை தேடி....”

(தொடரும்)...

புகைப்படங்கள் உதவி  நண்பர்  - எஸ்.கே..