ஜோதி - VI

கதையின் முந்தைய பாகங்கள்..

"ஜோதி" முதல் பாகம்                   ஜோதி" இரண்டாம் பாகம்   
             

 "ஜோதி" மூன்றாம் பாகம்                ஜோதி" நான்காம் பாகம் 

"ஜோதி" ஐந்தாம் பாகம் 

============================================================

ஷீலா சொன்னதை கேட்டு எனக்கு அதிர்ச்சியாகவும் ஆச்சரியமாகவும் இருந்தது.

”என்ன சொல்ற ஷீலா? நீ சென்னை வரக் காரணம் ஜோதியா?”

“ஜெயந்த். நான் காலேஜ்ல படிக்கிறப்பா காதலிச்சு வீட்டை விட்டு வந்துட்டேன். ஆனா ஆசையை செஞ்சுகிட்ட கல்யாணம் நிலைக்கல.” சிறிது மவுனமாய் இருந்து விட்டு தொடர்ந்தாள்.

“யாருமில்லாத அனாதையாய் நானும் என் மகன் ஜெகனும் இந்த சென்னைக்கு வந்தோம். அங்கே ஒரு கம்பெனியில் லேபரா வேலை செஞ்கிட்டு இருந்தேன். புதுசா வீடு மாத்தினப்பதான் தெரிஞ்சது அங்க பக்கத்திலதான் ஜோதி இருந்தா.”

“பழைய நட்பை அவ புதுப்பிச்சுக்க விரும்பினாள். எந்த உறவுகளும் இல்லாம இருந்த எனக்கும் அவ நட்பு ஒரு சந்தோசத்தை கொடுத்திச்சு. அவளுக்கு குழந்தைங்கன்னா ரொம்ப புடிக்கும். அவளுக்கு குழந்தை பிறக்கலை. அதனாலாயே என்னவோ என் மகன் ஜெகன் கூட ரொம்ப அட்டாச் ஆயிட்டா.”

“முக்காவாசி நேரம் என் வீட்லதான் இருப்பா. நான் வேலைக்கு போற நேரத்தில் குழந்தையை வழக்கமா கிரச்லதான் விடுவேன். ஆனா அவ தானே கவனிச்சிக்கிறேன்னு சொல்லிட்டு பார்த்துப்பா. அவ எங்க கூட பழகினது எங்களுக்கும் அவளுக்கும் ரொம்ப சந்தோசத்தை தந்தாலும் அது அவ கணவருக்கும் மாமியாருக்கும் சுத்தமா பிடிக்கலை.”

“இருந்தாலும் அவ எங்க கூட பழகறதை விடலை. எங்களை பார்க்காம பேசாம ஒரு நாள் கூட இருந்ததில்ல. இதனால அவ வீட்ல அடிக்கடி சண்டை கூட வரும். நான் கூட என்னால எதுக்குடி சண்டை? நீ என் வீட்டு வராதேன்னு கூட சொல்லிப் பார்த்தேன் அவ கேட்கலை.”

“ஒருகட்டத்தில் அவளுக்கும் அவ வீட்டுக்காருக்கும் பயங்கர சண்டை. அப்புறம்...”

அமைதியாக இருந்தாள் ஷீலா. எதையோ மறைக்கிறாள் என புரிந்தது.

“அப்புறம் நான் அவங்களுக்கு பிரச்சினை தர வேணாம்னு நான் இங்க வந்துட்டேன். இப்ப அவ சென்னையில் அவ புருசனோட சந்தோசமா இருப்பா.”

அமைதியாக கேட்டுக் கொண்டிருந்த நான் பேசினேன். “இல்லை ஷீலா. நீ இங்க வந்து ஆறு மாசமாச்சுல்ல. அதே ஆறுமாசம் முன்னால ஜோதி காணாமபோயிட்டா”

“என்ன ஜெயந்த் சொல்ற?”

“ஆமா அவ காணாம போயிட்டா இதுவரை தேடி எங்கேயும் கிடைக்கலை. அவ புருசன் அங்கே கவலையோட சுத்திகிட்டு இருக்கார். எனக்கே இது கொஞ்ச நாள் முன்னாடிதான் தெரியும்”

ஷீலா வருத்தப்பட்டாள். அவள் எதற்காக வீட்டை விட்டு வந்தாளோ அந்த காரணம் நிறைவேறவே இல்லையே!

“சரி ஷீலா. எனக்கு ஒன்னே ஒன்னுதான் புரியலை. ஜோதியோட ஹஸ்பெண்டும் மாமியாரும் ஏன் உன் கூட பழகுறத விரும்பலை?”

அமைதியாக இருந்தாள். கண்களில் கண்ணீர்....! அழுகிறாளா என்ன?

“நான் ஜெயிலுக்கு போயிட்டு வந்தவன்றதுதான் காரணம்”

**************************

ஒரு டைரி:

***************************

”சார் நீங்க கூட்டிட்டு வந்த பேஷண்ட் கண்ணு முழிச்சிட்டார். உங்களை பார்க்கணும்னு சொன்னார் நர்ஸ் வந்து சொன்னதும் அவரை பார்க்கச் சென்றேன்.

ஷீலா சொன்னது அதிர்ச்சியாக இருந்தது. அவள் ஜெயிலுக்கு போய்ட்டு வந்தவளா? ஆனால் அவள் அப்படி எந்த தப்பும் செய்பவளில்லையே. காரணம் கேட்டால், கண்ணீர்தான் பதிலாக வருகிறது. அவளை வற்புறுத்த எனக்கு மனமில்லை. ஷீலாவின் கணவன் பற்றியும் தெரியவில்லை. அவள் ஜெயிலுக்கு சென்றேன் என்கிறாள். ஒரே புதிராக இருக்கிறாள். ஆனால் அவளை நினைத்தால் பாவமாகத்தான் இருந்தது. சரி இவள் ஜோதிக்காக இங்கே வந்துவிட்டாள். அப்படியானால் ஜோதி அங்கேயே அவள் கணவனோடு வாழ்க்கையை தொடர்ந்திருக்க வேண்டுமே. ஆனால் அப்படி நடக்கவில்லை. அப்படியானால் ஜோதி எங்கே? என்ன ஆனாள்?

செல்போன் அடித்தது. கோகுல் அழைக்கிறான்.

“ஹலோ கோகுல்?”

“ஜெயந்த் நான் சொல்ற அட்ரஸ்ல இருக்கிற லாட்ஜுக்கு வந்துடு. நம்ம இரண்டு பேரும் தங்க ரூம் போட்ருக்கேன்.”

“சரிடா. போன காரியம் என்னாச்சு?”

“எல்லாம் வந்தவுடனே சொல்றேன். நாம இங்க இன்னும் கொஞ்ச நாள் தங்க வேண்டியதிருக்கு.”

****************************************

ஒரு படம்:

**********************************

அந்த அடிபட்டவரை பார்க்கச் சென்றேன். ரொம்ப அடிபடவில்லை. பிரஷர் இருப்பதால்தான் மயங்கியிருக்கிறார். இரவு இருந்துவிட்டு காலையில் டிஸ்சார்ஜ் செய்து விடலாம் என்றார் டாக்டர்.

“ஹலோ சார். வணக்கம். என் பேர் ஜெயந்த்”

“வணக்கம் தம்பி. என் பேர் ராஜசேகர். ரொம்ப நன்றி தம்பி ஆஸ்பிட்டல்ல சேர்த்ததுக்கு”

”அதெல்லாம் எதுக்கு சார்? நாங்க தான் அவசரப்பட்டு வண்டியில இடிச்சிட்டோம். மன்னிச்சிருங்க சார்.”

“எத்தனையோ பேர் விட்டுட்டு போறாங்க நீங்க அக்கறையா சேர்த்தீங்க அது போதும்பா. ஒரு சின்ன உதவி. என் செல்ஃபோன் எங்கே போச்சுன்னு தெரியலை. அது...”

“அதுவா, உங்க ஃபோன், பை எல்லாம் நான்தான் எடுத்து வச்சேன். இதோ இருக்கு.”

“ஒன்னுமில்ல தம்பி நான் இன்னைக்கு நைட் சென்னை போறதா இருந்தேன். இப்படி ஆயிடுச்சு வீட்ல பொண்ணு தனியா இருக்கும் அதான் ஃபோன் பண்ணி சொல்லனும்.”

அவர் ஃபோன் செய்து பேச ஆரம்பித்தார்.

“அம்மாடி ஸ்வப்னா.. நான் அப்பா பேசறேன். இன்னை வரதா சொன்னேன்ல. இங்கே ஒரு சின்ன பிரச்சினை. அதான் வர முடியலை. நாளைக்கு சாயங்காலத்துக்குள்ள கண்டிப்பா வந்துருவேன்.. நீ பத்திரமா இரும்மா”

(தொடரும்)..