ஜோதி - |||

நீண்ட நாட்களுக்கு முன்பு கல்லூரியில் நடந்த ஒரு சம்பவத்தை பற்றி எழுதிய ஜோதி என்ற அனுபவக்கதை என் நண்பர்களிடம் எனக்கு ஒரு தனி அங்கீகாரத்தை கொடுத்து.. (அது தாங்க கிண்டல் பண்றதுக்கு ஒரு விஷயம்)... எந்த பதிவில் பின்னூடமிட்டாலும் அதில் ஜோதியை பற்றி பேசாமல் இருப்பதே இல்லை.. அது மட்டுமல்லாமல் அவர்களது பதிவுகளில் என்னை பற்றி எழுதினாலும் எங்கே இந்த ஜோதிக்கு தனியிடமுண்டு.. அப்படிப்பட்ட என் ஜோதியை பற்றி யாதொன்றும் அறியாத அன்பர்களுக்கு...

ஜோதி - முதல் பாகம்

ஜோதி - இரண்டாம் பாகம்

|
|
|
\/

"ஜெயந்த் நிஜமாகவே I Like U much more than Anything.... " என்று ஜோதி சொன்னது என் மனக் கண்ணாடியில் மாறா பிம்பமாக இன்றும் இருக்கின்றது!

”அன்பு, காதல் எதுவானாலும் சரி நமக்கு பாரமா இருக்கக் கூடாது.” என்று சொன்னாயே சரிதான், ஆனால் இன்றும் என் காதல் சுமையாய் என் மனக்குள்ளேயே இருக்கின்றதே... என்ன செய்ய?

இன்றும் அதே கம்பீரமான ஆலமரத்தின் அடியில் நின்று என் மனதில் விதைத்த உன் நினைவுகளை வளர்க்க முயன்று கொண்டிருக்கிறேன்.

அன்று நீ பேசிய வார்த்தை பின் நம்மிடையே பேச்சுக்களே நிகழவில்லையே! உன் காந்த கண்களின் பார்வை வீச்சுகளே என் சுவாசமாய் எனக்குள் நேசமாய் இருந்தது. வாழ்க்கை எனும் படகில் என்றாவது ஒருநாள் நாம் இணைந்து பயணம் செய்வோம் என்ற நம்பிக்கையில் நான் காத்திருந்தேன்.

நம்மிடையே மன அலைகளின் வழி மௌனத் தூது மட்டுமே நடந்து வந்தது. நம் பார்வை சந்திப்புகள் பரிமாறிய அர்த்தங்கள் எத்தனை! பேசாத மவுனத்திலும் பேசிய மொழிகள் எத்தனை! என் நினைவுகளின் பெட்டகங்களில் அவை என்றென்றும் மாறாதிருக்கும்.

காலம் வரும் வரை காத்திருப்போம் என்றாயே! காலம் கடந்த பின்னும் காத்திருக்கேன் உனக்காக! ஆனால் நீ எங்கே?

==============================================

ஒலி நாடா 1:

“இதோ பார் நீ அவனை பார்க்க கூடாது” “அது எப்படி முடியும்? என்னால அவனை பார்க்காம இருக்க முடியாது” “நான் இவ்வளவு தூரம் சொல்றேன் என்னை மீறி போயிடுவியா?” “நீங்க என்ன சொன்னாலும் என்னால அவனை பார்க்காம இருக்க முடியாது” “அவ்வளவு துணிச்சலாயிடுச்சா உனக்கு!” “என்னை அடிங்க, இன்னும் எவ்வளவு வேணும்னாலும் அடிங்க, ஆனா நான் அவனை பார்க்க போவேன்! போவேன்! போவேன்!” “புருஷன்காரன் இவ்வளவு சொல்றேன் கேட்காம போவேன்னு சொல்றியா உன்னை என்ன பண்றேன் பார்”

==============================================

நான் அலுவலகம் உள்ளே நுழைந்தேன். கல்லூரி முடித்த உடனே சிங்கப்பூரில் வேலை கிடைத்தது. ஐந்து வருடம் அங்கே வேலை செய்தேன். பின் இங்கே சென்னை வந்து 6 மாதங்கள் ஆகிறது. அந்த சிங்கப்பூர் கம்பெனியின் நட்பு நிறுவனம் இது. வேலை செட்டாகி விட்டது. ஆனால் இன்னும் வீடு சரியாக செட்டாகவில்லை. கம்பெனிக்கு பக்கத்திலேயே வீடு தேடிக் கொண்டிருக்கிறேன்.

அலுவலகம் நுழையும்போது அவளைப் பார்த்தேன். ஸ்வப்னா. அவள் கண்களில் ஏதோ செய்தி இருந்தது. சமீபகாலமாகவே அவள் என்னை பார்க்கும் பார்வையில் ஏதோ உள்ளது. அது நான் விரும்பாத அந்த... செய்தியாக இருக்க கூடாது.....

“ஜெயந்த்”

குரல் கேட்டு திரும்பினேன். கோகுல் நின்றிருந்தான். கோகுல் இந்த கம்பெனியில் நீண்டகாலமாக வேலை செய்கிறான். எம்டிக்கு வலது கைபோல அவரது செகரட்டரி. எனக்கும் நல்ல நண்பனாகி விட்டான்.

“எம்டி உன்னை கூப்பிட்டார்”

எம்டியை பார்க்க சென்றேன். எம்டி தீனதயாளன் ரொம்ப கண்டிப்பானவர். அலுவலகத்தில் பயங்கர கடுமை வீட்டில் எப்படியோ. வேலையில் சில தவறுகளுக்காக திட்டு வாங்கி விட்டு வந்து என் சீட்டில் அமர்ந்தேன்.

அன்று வேலையே செல்லவில்லை. ஜோதி ஞாபகமாகவே இருந்தது. அவள் இப்போது எங்கே எப்படி இருக்கிறாளோ?! அவள் நினைவுடனே கழிந்த அந்த நாளின் முடிவில்....

வேலை முடிந்து கிளம்பும் முன் ஸ்வப்னா என் அருகே வந்தாள். என் மேஜை மேல் ஒரு கடிதத்தை வைத்து விட்டு வேகமாக சென்று விட்டாள். எனக்குள் பதட்டம் அதிகரித்தது. பிரித்தேன்.

“அன்பிற்கினியவரே,

நேசம் வைத்து காத்திருக்கிறேன் உங்கள் மனதில் ஓர் இடம் வேண்டி,

இப்படிக்கு
அன்பிற்கினியவள்”

==============================================

ஒலிநாடா 2:

”கவிதா, நான் அபிநயா பேசறேன்” “அபி, எப்படிடி இருக்கே? ஏன் இத்தனை நாளா ஃபோன் பண்ணல” “என் லவ் மேட்டர் அப்பாக்கு தெரிஞ்சிடுச்சு பயங்கரமா சத்தம் போட்டார். மொபைலை பிடுங்கிட்டார். கிட்டதட்ட ஹவுஸ் அரஸ்ட் பன்னிட்டார்டி போனை கூட கட் பண்ணிட்டார். இன்னைக்குதான் கனெக்ட் பண்ணார், இப்ப கூட குளிக்க போயிருக்கார் காவலுக்கு இருந்த வேலைக்காரியும் மார்க்கெட் போயிருக்கா. அதான் ஃபோன் பண்ணேன்.” “என்னடி சொல்ற?” “ஆமா. நான் சொல்றத கவனமா கேளு. நான் எப்படியாவது இன்னைக்கு நைட் வீட்டிலிருந்து வெளியே வந்துடுவேன். என் வீட்டுக்கு பக்கத்து தெருவில் வண்டியோட கார்த்திக்கை நிக்க சொல்லு.” “சரிடி சொல்லிடறேன். இங்க இருந்து எங்க போவீங்க?” “கார்த்திக்கோட மாமா திருச்சியில் இருக்காராம் கோயில்ல வேலையாம் நல்ல செல்வாக்குள்ளவர் பேர் கூட ஏதோ ஸ்பீடு சுரேசோ ரமேசோ சொன்னான். அங்கே போய் அவர் உதவியோட கல்யாணம் பண்ணிக்கலாம்னு இருக்கோம். சரி நீ கார்த்திக்கிட்ட மறக்காம உடனே சொல்லு. அப்பா வர மாதிரி இருக்கு வச்சிடறேன்.”

==============================================

யோசனையுடன் நடந்தேன். நான் எதிர்பார்த்தது போலவே ஸ்வப்னா காதலை சொல்லிவிட்டாள். அவளிடம் எப்படி சொல்வது என் மனதில் ஜோதிதான் இருக்கிறாள் என்று? யோசித்து கொண்டே நடந்தேன். ஒருவர் மீது இடித்துக் கொண்டேன்.

“சாரி சார். ”

“பரவாயில்லை. ஆ...... நீங்க... நீ ஜெயந்த்தானே”

“ஹே... டேய் அருண் எப்படிடா இருக்கே” கல்லூரியில் என்னுடன் படித்த நண்பன் அருண் அவன்.

“நல்லாயிருக்கண்டா நீ எப்படி இருக்கே . ஆமா என்ன இந்த பக்கம் எப்ப சென்னை வந்த?”

”ஒவ்வொரு கேள்வியா கேளுடா! நான் இங்க சென்னை வந்து 6 மாசம் ஆச்சு. ஆபிஸ் இங்க பக்கத்திலதான் இங்க ஒரு வீடு ஒன்னு இருக்கிறதா புரோக்கர் சொன்னார் அதான் பார்க்கலாம்னு வந்தேன்.”

“என் வீடும் பக்கத்திலதாண்டா இருக்கு இங்க ராஜவீதி”

“நான் பாக்க வேண்டிய வீடும் ராஜவீதிதாண்டா”

“அப்படியா”

சந்தோசமாக சிரித்து பேசிக் கொண்டு சென்றோம். அவன் வீட்டிற்கு இரண்டு மூன்று வீடு தள்ளி நான் பார்க்க வேண்டிய வீடு இருந்தது ஹவுஸ் ஓனரிடம் பேசிவிட்டு வீட்டை பார்த்தேன். பிடித்திருந்தது.

அருணுக்கு கல்யாணமாகி குழந்தை இருக்கிறது. என்னை கேட்டான் நான் இன்னும் இல்லை என்றேன். பேசிக் கொண்டே நகர்ந்த போது ஒருவர் தெருவில் இன்னொருவரோடு சண்டை போட்டுக் கொண்டிருப்பதை பார்த்தேன்.

“யார்டா அவர் இப்படி சண்டை போடுறார்?”

“அவர் பேர் மகேஷ் நீ குடியிருக்க போற வீட்டுக்கு மாடியில்தான் இருக்கார்.”

“ஓ! அப்படியா”

“அப்புறம்...... அவர் மனைவி பேர் ஜோதி..... நம்ம கூட காலேஜ்ல படிச்சாலே அவதான்.......”

(தொடரும்)...